Deburżuizacja

Na początku XIX wieku Charles Fourier zaprojektował falanster – kolektywny obiekt o formie pałacu. Tym samym odwrócił znaczenie symboliczne architektury pałacowej, zaproponował antylogię inkluzywnego luksusu. Pałac Wallenberg-Pachalych – pusta od lat nieruchomość – jest swego rodzaju zamrożonym kapitałem. Nazwa budynku, która pochodzi od nazwiska arystokratycznej rodziny, jest reliktem przeszłości, nieprzystającym do imaginarium społeczeństwa równości obywatelskiej. Ponadto sama forma architektoniczna budynku pałacowego reprezentuje par excellence hierarchiczny system społeczny. W ramach projektu przygotowanego dla Przeglądu Sztuki SURVIVAL Aleksandra Nowysz decyduje się przeprowadzić symboliczny proces deburżuizacji pałacu Wallenebrg- -Pachalych. Artystka przenosi fourierowski gest, zmieniając nazwę pałacu oraz podpisując poszczególne pomieszczenia nazwami zainspirowanymi architekturą falanstera, czyniąc obiekt przestrzenią społeczną. Pałac Wspólnoty (Palace of an Association) zastępuje nazwę Wallenberg-Pachalych. A jego pokojom zostają przypisane nazwy: Plac Publiczny, Centralny Dziedziniec, Ogród Zimowy, Seristeria, Pasaże, Galeria, Sala Cywilizacji, Sala Gwarantyzmu, Sala Serializmu, Sala Wspólnego Porządku, Sala Grupy.

fot. Małgorzata Kujda