Merboys

• 12’45”
• 2021

Kuba Stępień wrócił do przedszkolnych i wczesnoszkolnych doświadczeń uczęszczania do pływackiego klubu sportowego w małym polskim mieście. Tytuł jest przekształceniem angielskojęzycznych „syren” (mermaid, czyli „panny z morza”) w „morskich chłopców” (mer – morski, boys – chłopcy).

We współpracy z kolegami z klubu i chłopakami, którzy ćwiczyli na tym samym basenie, odtwarzał zapisaną w ciele choreografię dyscypliny i treningu. Przez kilka miesięcy odbywali próby na sali baletowej, pracując z własnymi ciałami, ich świadomością, ekspresją, archiwum, kolektywną pamięcią oraz własną praktyką wokalnoruchową.

„Merboys” (w luźnym tłumaczeniu „syrenkowie”) odnoszą się do formatywnych doświadczeń związanych nie tylko z wkomponowywaniem ciała w struktury władzy, ale także z kolektywnym doświadczeniem chłopięctwa. Praca jest dokumentacją jednorazowego performansu, do którego przygotowania odbywały się na przestrzeni miesięcy. Jest odwróconym reenactmentem archiwalnych wydarzeń, squeerowaną rekonstrukcją, wchodzącą w relację ze sformalizowaną architekturą basenu i systemem kontroli. Stępień wskazuje, że: „Celem działań jest świadoma analiza dyscyplinujących mechanizmów władzy, przepracowanie ich poprzez powtórzenie w nowy sposób, w nowym kontekście, reinterpretując historię i przeprowadzając na niej operację, dokonując gestu odwracania wycelowanej w nas broni, gdzie kara przestaje być opresyjna, a staje się narzędziem o nowym potencjale, zaś mająca silnie manipulującą siłę nagroda, pomimo sentymentu, nie ma już swojej mocy sprawczej”.