Mikroekonomie. Latarnia 1

Punktem wyjścia oraz inspiracją dla pracy Natalii Wiśniewskiej był rozdział książki W stronę leksykonu użytkowania Stephena Wrighta, dotyczący praktyk artystycznych opartych na zasadzie piggybacking – „jazdy na barana”. Autor opisuje to zjawisko w następujący sposób:
„W ciągu ostatniego dziesięciolecia praktyka piggybacking rozpowszechniła się jako tryb użytkowania w związku z nadejściem ery bezprzewodowych połączeń internetowych. […] oznacza korzystanie z sieci poprzez bezprzewodowe łącze należące do kogoś innego. […] Pod względem prawnym i etycznym jest to szara strefa, w jednych miejscach obwarowana przepisami, a w innych całkowicie wolna. Jest to forma […] odmienna od pasożytowania i zbliżona bardziej do logiki epifitu […] epifity żyją z gospodarzami w wynegocjowanej symbiozie. Jako forma użytkowania – wykorzystywana często w praktykach artystycznych realizowanych często poza obszarami finansowanymi z funduszy na sztukę – piggybacking to mniej więcej to samo, co czytanie komuś gazety przez ramię, picie wody z fontanny czy czytanie przy świetle lampy ulicznej, czyli czerpanie korzyści przez użytkowanie bez szkody dla innych. […] W społeczeństwie, w którym dystrybucja zasobów jest tak mocno i systematycznie wypaczana, piggybacking można uznać za współtworzoną przez użytkowników formę symbolicznej sprawiedliwości redystrybucyjnej”.
Przedstawiona przez artystkę scena jest wyobrażeniem na temat mniej lub bardziej legalnych praktyk zdobywania i pomnażania prywatnego, intelektualnego kapitału.

fot. Małgorzata Kujda