Nieruchomy punkt

• 2’59”
• 2021

W tej cyfrowej animacji stopniowo rozwijająca się w nieokreślonej przestrzeni płaszczyzna bandaża wydobywa kształt niewidocznej dłoni. Choreografia poruszającego się zwoju opiera się na instrukcji zakładania opatrunku na dłoń, który kojarzyć się może z przygotowaniami do bokserskiej walki. Kobiecy głos odczytuje tekst będący parafrazą cytatu autorstwa Kelly Oliver, amerykańskiej filozofki kontynuującej myśl Jacques’a Derridy:

„Na szczęście lub na nieszczęście, zostajemy z pustymi bandażami w dłoni, znaczącymi pozbawionymi odniesienia, nie wiedząc, co tym sądzić i gdzie jest ciało. To czas inter-pretacji, między-czas, czas przed poznaniem odpowiedzi, ale na razie bandaże wciąż tam leżą, coś sygnalizują, ale co?”

Bandaż w „Still Point” jest dla Karczmarczyk budowaniem współczesnego obrazu śmierci, nadaje formę temu, co niewidoczne i kulturowo wyparte. Imitacja zbudowana przez modelowanie 3D opiera się na obrazowaniu tego, co trudno dosięgnąć spojrzeniem. Artystka podkreśla: „gdy ciało zostaje zmedykalizowane, śmierć otrzymuje wizualną reprezentację w postaci symptomów degradacji: choroby lub procesu rozkładu”, jednak sam jej moment pozostaje nieuchwytny. Nieobecność – osobliwy negatyw – ciała ujawniana jest poprzez przysłanianie, nadaje śmierci kształt, a także usuwa jej oznaki sprzed wzroku żywych.