Fi

Cylindryczna, ażurowa konstrukcja zatytułowana „Fi” stanowiła formalne odniesienie do architektury Schronu. Wykonany ze stalowych prętów model, szkicowo ukazujący proporcje pierwowzoru, miał być wyobrażeniem jego praw­dziwej architektonicznej natury, a zatem samej konstrukcji, odartej z zewnętrznych warstw, uwidaczniającej stalowy szkielet i zbrojenia. Zgodnie z zamysłem autorów dopiero widok zniszczonego budynku, splątanego rumowiska stali i betonu uświadamia nam, jak złudne są przekonania  o jego niezniszczalności. Labiryntowa architektura wnętrza Schronu stała się sceną dla misternie wykonanego mode­lu. Jego estetyka eksponowała dodatkowo aspekt piękna budynku w fazie konstrukcyjnej, gdy niezakłócone niczym stropy i filary ukazują swoją wewnętrzną czystość i logikę. Usytuowanie obiektu na atrapie betonowego postumentu nadawało mu rangę obiektu muzealnego. Sprawiło także, że, podobnie jak nieodległa instalacja Michała Smandka, praca stała się jeden z punktów orientacyjnych w topografii całej wystawy.

 

fot. Łukasz Paluch (1), Justyna Fedec (2, 3)