Labirynt jest cyklem

Los lubi powtórzenia, warianty, symetrie. Laska transcendencji została nam odebrana. Jak zbudować odmianę fikcji, budującej przestrzeń szczególnej symulacji, gdzie materia w jej obszarze stanie się swego rodzaju testem, eksperymentem sprawdzającym wytrzymałość teorii filozoficznych w obrębie obiektu sztuki, a może, samozwrotnie, okaże się tym samym miąższem materii sztuki wpisanym w obszar teorii filozoficznej? (…)
Kolistość zwycięża rozwidlające się ścieżki, jakby splątany korytarz prowadził nieuchronnie do centrum labiryntu, gdzie czyha Minotaur. Czas determinujący zdarzenia pochłonął i unieważnił wszystkie niewykorzystane czasy potencjalne. Los lubi powtórzenia, warianty, symetrie, dlatego, by labirynt znów stał się cyklem…