Sanfilippo

[…] Ostatnie z wystawienniczych pięter poświęcone jest pracom odnoszącym się do tematyki medycznej i traktujących minioną już funkcję szpitala jako kluczowy wątek namysłu nad relacją pomiędzy ciałem a sztuką i twórczością. W Sanfilippo Agnieszka Jaworek odnosi się do nieuleczalnej, genetycznej choroby, którą dotknięte są osoby z jej rodziny. Schorzenie dotyczy głównie dzieci i choć przez pierwsze lata życia pozwala im się rozwijać normalnie, w miarę jej postępu chorzy stopniowo tracą wszystkie zdolności oraz nabyte umiejętności. Abstrakcyjna forma nawiązuje do splecionych meduz, których fotografię Jaworek znalazła w książce o śmiertelnych chorobach i która stała się dla artystki metaforą nierozłączności chorych i choroby genetycznej, której brzemię noszą w sobie. Kojące dźwięki towarzyszące instalacji, a nawiązujące do szumu morza – tak odmienne od tematu pracy – przypominają, że życie dotkniętych sanfilippo może być pełne radości pomimo jego przedwczesnego kresu. […]

Małgorzata Miśniakiewicz, Utajone, [w:] Przegląd Sztuki SURVIVAL 17. Katalog, Wrocław 2019, s. 80-81.

fot. Małgorzata Kujda