TOYs 2

Praca Paula Wiersbinskiego i Wielanda Schönfeldera była interesująca szczególnie w kontekście postrzegania sportu i kultury fizycznej jako formuły ustanawiania tożsamości oraz ciała sportowca jako symbolu zbiorowości. Artysta podjął zagadnienia zapośredniczenia, mediatyzacji, wirtualnego przedłużenia „ja”. W jaki sposób konstytuują się i podtrzymują zbiorowości tak duże, że stały i bezpośredni udział większości ich członków w niezbędnych rytuałach nie jest możliwy? Posługują się medium, dają złudzenie partycypacji, tym bardziej rozmywając pojedynczą tożsamość, czyniąc z poszczególnego – każdego. Okulary, które oferował artysta, wyświetlające wprost do oczu widza obraz przesyłany ze znajdującej się gdzieś obok, przemieszczającej się, manipulowanej przez kogoś (nie wiadomo kogo) kamery, stanowią tego doskonałą metaforę – za ich pośrednictwem można było obserwować samego siebie, kroczącego po omacku, wpatrzonego w fałszywą perspektywę, i jednocześnie nie zdawać sobie z tego sprawy.

> Michał Bieniek

fot. Justyna Fedec (1), Peter Kreibich (2, 3)