The Films that have Watched our Childhood (Closing Credits)

Na czas trwania SURVIVALU jedna z sal wykładowych Audytorium zostaje zmieniona w salę kinową. Pokazywany w niej film składa się w całości z napisów końcowych wyciętych z wybranych europejskich filmów – utworów reprezentatywnych dla autorskiego kina epoki modernizmu. Napisy końcowe – przestrzeń pomiędzy fikcją filmu a rzeczywistością – oznajmiają koniec pewnej iluzji, jednocześnie dają możliwość pozostania w niej chwilę dłużej, już świadomie. W pracy Stefańskiego ten moment zostaje wydłużony – artysta stwarza iluzję niekończącego się zakończenia seansu.

W kontekście pracy sam budynek Audytorium Chemii można odczytywać jako projekcję architektonicznej i społecznej myśli, założeń, które zostały zweryfikowane przez czas jako nierealne. Dzisiaj wciąż przeżywamy koniec modernizmu, staramy się wyciągnąć wnioski i zachować wartościowe idee; zupełnie jak tuż po zakończeniu seansu filmowego. Używane od 10 lat jako magazyn Audytorium jest napisem końcowym minionej, modernistycznej epoki.

fot. Małgorzata Kujda