Zgrzeszywszy
Instalacja, składająca się ze stołu i ułożonych na nim obiektów, została wykonana z jednego z najdelikatniejszych, wykorzystywanych w warsztacie artystycznym materiałów – szkła. Paradoksalnie finalny, subtelny efekt jest poprzedzony surową, siłową i wieloetapową obróbką – formowaniem szkła w technice wypalania w piecu, dmuchaniem metodą hutniczą, a także cięciem i profilowaniem w szlifierni.
Sam stół jest prototypem realnego mebla, przy którym odbywa się praca, tworzenie projektów, ale także toczy się zwykłe życie (porozrzucane na blacie, prozaiczne przedmioty).
Autorka w swojej pracy odnosi się do jednej z analiz najsłynniejszego dzieła Marcela Prousta, która stwierdza, że powieść W poszukiwaniu straconego czasu nie jest opisem życia, tylko próbą zrozumienia i jego przemiany poprzez tekst. Podobnie tutaj, każdy przedmiot (stół, wazon, owoc, mydło) jest metaforą przyznania się do grzechu i popełnionych błędów, i jednocześnie wyrażeniem gotowości do zmiany swojego życia.
fot. Małgorzata Kujda