Calvaria

Calvaria umieszczona została pośrodku elipsoidalnej przestrzeni z zachowanym plafonem autorstwa Philippa Antona Bartscha. To malowidło sufitowe z 1788 roku nadaje znaczący kontekst i trop instalacji – przedstawiony na nim Chronos, personifikacja czasu, pomimo groźnego atrybutu: kosy, gra na flecie, co nadaje scenie sielankowo-elegijny charakter. Ułożone na stole porcelanowe miseczki, do których odlania posłużyło sklepienie ludzkiej czaszki (łac. calvaria), imitują fragment ocalałej porcelanowej zastawy. Sama czaszka jest w pracy Achtelik oczywistym motywem wanitatywnym, memento mori – odnosi się do śmierci, przemijania i marności. Szczególne znaczenie dla instalacji ma także użycie czaszki jako motywu ozdobnego, budując konotacje choćby z bogato zdobionymi relikwiarzami świętych, tzw. kaplicami czaszek, czy współczesnymi przykładami wykorzystania motywu czaszki w sztuce (inkrustowana diamentami czaszka Damiena Hirsta). Wykonanie obiektu z porcelany również nie jest przypadkowe – stanowi ona najbardziej szlachetną formę ceramiki (tę wyrabianą w Saksonii zwano „białym złotem”). Porcelana ma wreszcie konotacje ze śmiercią, związane z wypalaniem jej w wysokich temperaturach, zbliżonych do temperatur spopielania ludzkiego ciała.

fot. Małgorzata Kujda