Kosmos

Autorzy Monika Konieczna   Mariusz Sibila
Gatunek Wideo
Edycja Survival 16

koncepcja: Monika Konieczna, Mariusz Sibila; muzyka: Dawid Dorożyński; dyrygent: Anna Sipak; współpraca dyrygencka: Dominik Kozłowski; Kameralny Chór Politechniki Wrocławskiej

Dla 16. edycji SURVIVALU Monika Konieczna i Mariusz Sibila zaproponowali symboliczną „rekonstrukcję” starożytnej świątyni wiedzy – Biblioteki Aleksandryjskiej. Posługując się różnorodnymi środkami artystycznej wypowiedzi (wideo, performans), artyści wypełnili jedno z pałacowych pomieszczeń „duchami” nauk: astronomii, geometrii, matematyki, optyki, oraz „duchami” postaci, które z jednej strony są zasłużone dla nauki, z drugiej – uznawały duchowy wymiar ludzkiego życia za kluczowy. W złożonej instalacji można było znaleźć odniesienia do takich postaci, jak: Hypatia Aleksandryjska, Johann Wolfgang Goethe, Johannes Kepler czy Rudolf Steiner. Przestrzeń zajęta przez „naturę”, aluzje do epoki „nigredo”, pojawiający się symbol wody i ryb z jednej strony jako przejaw nieświadomego (istoty niższe), z drugiej jako obraz zalania dorobku antycznego „barbarzyńskim” chrześcijaństwem (np. mnisi nitryjscy burzący Serapejon – najważniejszą część Biblioteki Aleksandryjskiej) – są jednocześnie scenerią dla „biblioteki”, która bardziej niż pod postacią woluminów istnieje jako trudny do zniszczenia, zbiorowy wysiłek ludzkiego ducha, by odkrywać i kultywować triadę: prawdę, piękno i współczucie. Zaaranżowana na czas SURVIVALU symboliczna przestrzeń biblioteki była swego rodzaju hołdem dla wiedzy rozumianej jako najważniejszy kapitał, który łącząc w sobie duchowe i naukowe metody poznania, może zbliżyć nas do pojęcia ostatecznej przyczyny i natury wszechrzeczy. Złożonej instalacji, towarzyszył utwór muzyczny pt. Kosmos – wariacja na wyliczone przez Keplera w Harmonices Mundi tony oraz interwały. Kompozytor Dawid Dorożyński zastosował swobodne wykorzystanie skal z nieregularną powtarzalnością dźwięków. Pomimo dowolności został użyty ścisły podział między głosami, z wykorzystaniem skal Keplera, który prezentuje się następująco: sopran – jest planetą Merkury (c1 – e2); alt – jest Ziemią (g1 – as1), Wenus (e1) oraz dodatkowo Księżycem (skala przeniesiona oktawę w dół, by wesprzeć małą skalę Ziemi i Wenus, h1 – e1); tenor – jest Marsem (charakterystyczna kwinta czysta f – c); bas – jest Jowiszem i Saturnem (g – h).

 

fot. Małgorzata Kujda