Krater, 2021
Obiekt wykonany z kamieni i pigmentu, z którego co jakiś czas bucha para. Nie wiadomo, skąd wziął się w opuszczonej fabryce ani kiedy dokładnie to się wydarzyło. Praca inspirowana jest tzw. miejscami mocy i czakramami. To miejsca i przedmioty owiane legendami. Tajemnica ich potencjalnego magicznego oddziaływania stanowi często magnes przyciągający rzesze turystów. Formalnie obiekt odnosi się do estetyki wczesnych gier komputerowych, w których swego rodzaju „miejsca rytualne” stanowiły istotny element – zarówno w wymiarze fabularnym, jak i wpływając na ogólną estetykę gry. Baśniowy charakter pracy Joanny Tochman związany jest jednak także z fascynacją artystki wszelkiej maści teoriami spiskowymi i zmyślonymi historiami, a także mechanizmami, które sprawiają, że ludzie zaczynają w nie wierzyć. Zagadnienie to wybrzmiewa szczególnie mocno w czasie pandemii koronawirusa, kiedy bywa, że dziwaczne i nieracjonalne teorie oraz opowieści pozwalają niemałej części społeczeństwa oswoić się z nową rzeczywistością.