Duchy wszystkich kwiatów, 2020

Autorzy Maryna Sakowska
Gatunek Obiekt
Edycja Survival 18

Inspiracją dla powstania tej pracy jest fragment poematu Ziemia jałowa: O synu człowieka, / Rzec nie potrafisz ni zgadnąć, bo ty znasz jedynie / Stos pokruszonych obrazów, i słońce tam pali, / I martwe drzewo nie daje schronienia, ulgi świerszcz, / Ni suchy kamień dźwięku wody. Ukazana tu natura nie spełnia zadania nadanego jej przez człowieka – nie jest w stanie nas wyżywić, napoić, nie stanowi dla nas schronienia. Opis odzwierciedla apokaliptyczny nastrój całego utworu, który jest charakterystyczny również dla naszych czasów. Artystkę interesuje sposób, w jaki człowiek nakłada tekst na naturę i odbiera ją za pomocą tekstu (niebezpośrednio). Każe naturze odzwierciedlać swoje uczucia i emocje w tekstach kultury. Istotne jest tu również odwołanie, także w sensie formalnym, do archeologicznych skamielin. Tkanina przywodzi na myśl fragment rozłupanej skały z zaklętymi w środku skamieniałościami wykonanymi częściowo z naturalnych materiałów (przyroda), częściowo ze sztucznych (człowiek).

 

fot. Małgorzata Kujda