Gabinet

Splendor ułomny, spełzły, zbrukany. Światło leniwie sączące się przez wyleniałe kotary wstydliwie odsłania stęchliznę i nagość. Osmalone relikty przeszłości wciąż noszą jednak ślady wielkopańskiej rozrzutności, błysk politury, szlachetną matowość aksamitu. Obrazy Łukasza Stokłosy ukazują wnętrza dawnych europejskich rezydencji – puste salony, spowite kurzem sypialnie i porzucone przez dawnych mieszkańców jadalnie. Prezentowane są we wnętrzu, które stanowi nieme świadectwo podobnych przemian – w dawnym gabinecie Gideona von Wallenberg-Pachaly’ego. Przywołując nieistniejącą już dziś atmosferę życia europejskiej arystokracji, artysta wskrzesza nastrój tej specyficznej przestrzeni architektonicznej, pomieszczeń połączonych krętymi schodami z balustradą, wypełnionych lustrami, kandelabrami i wyszukanymi meblami. Truchła pałacowych komnat stają się ofiarami społecznych przemian. Pod koniec Lamparta G.T. di Lampedusy, książki opiewającej powolny zmierzch arystokracji, natykamy się na taki opis: „Był to jeden z owych pokojów, które mają dwa oblicza: jedno zamaskowane, które ukazują obcym, drugie – nagie, które odsłaniają tylko osobom wtajemniczonym, a przede wszystkim gospodarzom, pozwalając im dostrzec cały swój smutek”.

fot. Małgorzata Kujda