Psycho dyskurs

• praca rozproszona, 2022

Tekstowe interwencje w przestrzeni szpitala wywodzą się z praktyki – jak to określa sama artystka – chaotycznego procesu badawczego (chaotic researchbased practice). Wypowiedzi dotyczą szeroko pojętego dyskursu wokół zdrowia psychicznego oraz krytyki kapitalizmu i jego wpływu na zdrowie psychiczne. Często nieoczywiste, lapidarne stwierdzenia w subiektywny sposób łączą toczące się w przestrzeniach internetu, akademii i codzienności debaty z prywatnym wglądem.

„Tworzę z perspektywy użytkowniczki leków, kłira świra (mad queer crip), neuroatypowej trans dziewczyny (póki co odrzucam tranzycję instytucjonalną oraz medyczną, nie chcę oddawać władzy nad moją podmiotowością, priorytetyzuję społeczną i indywidualną część procesu), zmagającej się z zaburzeniami psychicznymi objawiającymi się stanami depresyjnymi, problemami w relacjach interpersonalnych, poczuciem własnej wartości oraz dysfunkcjami wykonawczymi. Po wyrzuceniu ze studiów udałam się do ośrodka psychoterapeutycznego, w którym spędziłam pół roku, w tym momencie jestem w stanie w miarę funkcjonować”.

Translacja i ulokowanie międzynarodowego, anglojęzycznego dyskursu dotyczącego antykapitalizmu i autosabotażu w konkretnym społecznohistorycznym kontekście wskazuje, jak istotne – i jednocześnie trudne – jest wypracowanie języka, który pozostając zrozumiałym, nie będzie posługiwał się istniejącymi uprzedzeniami i nieporozumieniami. Hasło Psycho dyskurs jawi się jako propozycja wypracowania takich narzędzi i sposobu mówienia, jednocześnie ujawniając zagrożenia wynikające ze skrótowości i upraszczania złożonych zagadnień.