Serce bunkra

Autorzy Grzegorz Łoznikow
Gatunek Dźwięk   Instalacja
Edycja Survival 8

Kameralna praca dźwiękowa, minimalistyczna i surowa, była prostym odtworzeniem zapisu bicia serca autora. Pierwotnie przeznaczona do centralnej części Schronu, właśnie jako „serce bunkra” miała ożywiać uśpione wnętrze i wyznaczać moment wyobrażonego przebudzenia. Finalnie źródła dźwięku zostały usytuowane na schodach okalających centralne pomieszczenie, w sąsiedztwie instalacji „Zbrodnia” Doroty Nieznalskiej. Tym samym stały się prologiem do tej ostatniej instalacji, wprowadzając dodatkowy rytm do jej monotonnych, cyklicznych obrotów. Praca Łoznikowa stała się centrum kompozycyjnym i stanowiła dominantę tej części wystawy. Wchodzący do wewnętrznego korytarza widzowie odczuwali pulsowanie – dla części osób zresztą niekomfortowe, roznoszące się po całej przestrzeni korytarza i przenikające dalej, do sąsiednich poziomów. Bicie serca, przypominające niezwykłą instalację Boltańskiego „Les coeur”, w której serce stawało się autopor­tretem, opowiadało o tożsamości, przemijaniu i potrzebie archiwizowania teraźniejszości.

 

fot. Katarzyna Kondratczyk