Porzucenie
- 2021
Praca jest częścią projektu „Teoria prawie wszystkiego” zrealizowanego w Istambule w 2021 roku, który dotyczył osobistych teorii artysty na temat nieustających kryzysów charakterystycznych dla współczesnego świata – zarówno tych jednostkowych, jak i pojmowanych szerzej: socjologicznie, politycznie itd. Urodzony w Turcji Diyaroglu nie wierzy w szczęśliwy traf, wierzy za to w pecha. Pecha, który może polegać na przykład na przyjściu na świat na Środkowym Wschodzie, a więc w rejonie świata, w którym kryzys jest codziennością. W takim miejscu gra według zasad nie gwarantuje wygranej. Więcej: nie zapewnia nawet utrzymania porządku gry. Te obiektywne czynniki pozostają w sprzeczności z przekonaniem, które stara się nam wpajać globalny establishment: że możemy dowolnie zmieniać nasze życie poprzez ciężką pracę, inteligencję, upór czy konsekwencję w dzia-łaniu. Choć łatwo jest zdemaskować tę iluzję, świadomie lub nieświadomie chcemy w nią wierzyć – to jedno z kłamstw, które pozwalają nam przeżyć każdy kolejny dzień, brnąć przez życie, w które zostaliśmy rzuceni, zapomnieć o tym wszystkim, na co nie mamy wpływu.
Ten „krótki wiersz w trójwymiarze”, jak nazywa go artysta, został zainspirowany bardzo popularną w Turcji grą w tryktraka. Towarzysząca przegrywającemu frustracja często znajduje swój wyraz w rzucanych wobec przeciwnika oskarżeniach o „byciu szczęściarzem” lub niedozwolonym manipulowaniu kostką do gry. Kostka została tu jednak przyszpilona i unieruchomiona przez zgaszony papieros – symbol porzucenia rozgrywki i rezygnacji z ułudy w nieskończoność produkowanej i powielanej przez media, edukację, rodzinę, kulturę.