Próżnia
[…] W zrealizowanym w budynku byłego Szpitala Żydowskiego dokamerowym performansie Natalia Papaeva recytuje mantry – wokalne wibracje mające oczyścić umysł i ciało, których nauczyła ją babcia. Artystka sięgając do rodzinnych tradycji i przekazywanej międzypokoleniowo wiedzy, używa mantr, by poradzić sobie z niepokojem, stresem i lękiem. Jednocześnie te uspokajające rytuały wywołują w niej poczucie osamotnienia, wynikające z oczekiwania pomocy od wyobrażonego bytu raczej niż bliskiej osoby, na co wskazuje też tytuł Próżnia. Samotność, poczucie odosobnienia i alienacji to wątki przewijające się na wystawie w różnych kontekstach, jednak ich odmienne manifestacje prowadzą do trudnej diagnozy kondycji współczesnej jednostki i społeczeństwa ujawniającej wypierane lęki, uczucia i traumy. […]
Małgorzata Miśniakiewicz, Utajone, [w:] Przegląd Sztuki SURVIVAL 17. Katalog, Wrocław 2019, s. 37.
fot. Małgorzata Kujda