Widzę trzaski, czuję ruch. Przedplan, 2019

Martyna Borowiecka jest autorką obrazów utrzymanych w konwencji malarstwa iluzjonistycznego, jej koncepcja malarska, nawiązująca do klasycznej techniki trompe l’oeil, często polega na przenikaniu przestrzeni obrazu z przestrzenią odbiorcy, tak aby realność malowanych przedmiotów, i materii zdawały się wychodzić poza plan obrazu. Iluzja realności, bycia pośród przedmiotów i wręcz możliwość ich obchodzenia, spaja całość zamysłu. W monumentalnej pracy Widzę trzaski, czuję ruch. Przedplan Martyna Borowiecka bada i wykorzystuje jako główny motyw przedstawienia czarną folię, tzw. stretch. Folia, banalny element codzienności, przybiera tutaj postać estetycznej, sensualnej materii. Przedstawienie to wiele mówi o kondycji naszych czasów, odnosząc się do estetyki barokowego vanitas, autorka zadaje pytania o środowiskowy koncept wszechobecnego (morza) plastiku.

fot. Małgorzata Kujda