Wyspa śmie(r)ci, 2020

Podążając za tematem śmierci i obszarów kojarzonych z mitologicznym miejscem spoczynku, Wyspa śmie(r)ci nawiązuje do symbolistycznego obrazu Wyspa umarłych Arnolda Böcklina. Ten niezwykle popularny obraz z 1880 roku – Nabokov pisał w 1936, że jego kopia znajdowała się w każdym berlińskim domu – w odczytaniu Kowalczyka wpisywał się w kontekst zagubienia współczesnego człowieka, do którego sam cywilizacyjnie się doprowadził. Wirtualna rzeczywistość Wyspy śmie(r)ci zbudowana jest w oparciu o wykonane za pomocą telefonu skany takich obiektów, jak przedmioty codziennego użytku, autoportret, obiekty pakowane w plastik, przypadkowe, znalezione przedmioty, oraz dzieła sztuki z Biennale w Wenecji w 2019 roku. Sfera audialna pracy złożona jest z utworów Kowalczyka i remiksów różnych odgłosów, spośród których wyłania się przywitanie, przypominające znaną z Twin Peaks konwencję – głos artysty emitowany jest od tyłu. Te różnorakie cyfrowe śmieci oddają współczesną rzeczywistość, konstruując opowieść o nas samych i kondycji dzisiejszego społeczeństwa.

Projekt zrealizowany w ramach Pracowni 3D i Zdarzeń Wirtualnych II, dr. hab. Jakuba Wróblewskiego, asystent Andrei Isakov, na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

fot. Małgorzata Kujda