Taksonomia imitacji

• wideo 480’00”, od 2018

W filmie Johna Ryanera widzimy zapętlone zbliżenie rąk wykonujących muchy wędkarskie. Zmontowany materiał filmowy zaczerpnięty z internetowych samouczków staje się punktem wyjścia do analizy rozpowszechniania, ponownego wykorzystywania, rekontekstualizacji i zawłaszczania ruchomego obrazu. W towarzyszącym wystawie komentarzu artysta sytuuje wideo w konkretnym kontekście czasowym, analizując jednocześnie różne aspekty i warunki oglądania prac filmowych, które pojawiają się przed naszymi oczami. W tekście do wystawy Ryaner sugeruje, że mężczyzna nagrywający tutoriale tworzenia much wędkarskich z tysiącami wyświetleń siedzi w domu gdzieś w Szkocji nieświadomy swojej obecności na wystawie: prezentowany film wygląda tak samo jak na ekranie komputera, ale nie zachowuje się tak samo na poziomie społecznym, a zatem nie jest już tym samym nagraniem, mimo że niczym się od siebie nie różnią. Sam tytuł pracy wydaje się zawierać sprzeczność: jak stworzyć taksonomię – lub hierarchiczną klasyfikację – imitacji? Co sprawia, że jedno jest lepsze od drugiego? A może chodzi o to, co obraz jest w stanie wywołać, a nie o jego związek z tym, co reprezentuje? Zmieniając przeznaczenie i rekontekstualizując obraz, Ryaner bada, w jaki sposób kontekst i warunki oglądania wpływają na oddziaływanie tego, co widzimy, na nas samych.