Pająk

• obiekt, 2022

Praca nawiązuje do tradycji wykonywania, głównie przez kobiety, przestrzennych ozdób ze słomy i innych powszechnie dostępnych materiałów. Zwyczaj dekorowania wnętrz wiejskich chat tzw. pająkami sięga być może nawet XVII wieku i z biegiem czasu rozprzestrzenił się w całej Polsce. Odwoływał się on do magicznych obrzędów oraz koncepcji kosmologicznych. Według ludowych wierzeń pająki, szczególnie wieszane w ważne dni jak święta czy wesela, zapowiadały dobrobyt lub szczęście. Mogły również ostrzec przed podjęciem złej decyzji. W dzieciństwie artysta nauczył się od swojej babci, jak przygotowywać ozdoby choinkowe, które przypominały tradycyjne rękodzieło. W swoich realizacjach artystycznych przywołuje to doświadczenie wspólnej pracy, wyraźnie inspirując się przy tym bogactwem form i skomplikowanych struktur sztuki ludowej. Istotny dla artysty jest zarówno autoterapeutyczny charakter samego procesu twórczego, jak i jego efektu. Tworzone wspólnotowo amatorskie rękodzielnictwo miało duży potencjał psychoterapeutyczny, w którym artysta upatruje nadzieję na wspólną troskę. Z tego powodu pająki Błęckiego to powtarzalna forma, którą posługuje się on m.in. na warsztatach, współpracując z lokalnymi społecznościami. Obiekt jest przeskalowaną do dużych rozmiarów kopią ozdoby wykonanej przez babcię artysty.

Praca przygotowana w ramach rezydencji artystycznej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w 2022 roku.