Źle widzisz
- akryl, gwasz, kredka na płótnie, 2022
Prezentowane obrazy pochodzą z kilku ostatnich intensywnych twórczo lat skutkujących wieloma ważnymi sukcesami wystawienniczymi połączonymi z autentycznym zaangażowaniem odbiorców wokół wytworzonej narracji. Intensywność tego wzajemnego zaangażowania, a nawet chwilowa euforia, były jednak zderzone z koniecznością powrotu do prekariatu i cichego weekendowego dłubania w domowej pracowni. Jest to doświadczenie rozdwajające, czasem przynoszące nieodparte poczucie śmieszności. Na płótnach Alicji Kubickiej najczęściej widać pogubione, zniekształcone, groteskowe i nieco niezdarne postacie, które autorka luźno klasyfikuje jako autoportrety – w uniwersum, które tworzy, postaci te zanurzone są w swoich śmiertelnie poważnych historiach – coś tam załatwiają, naprawiają, objaśniają, obserwują, nieświadome komicznego efektu, jaki wywołuje absolutne namaszczenie i zaangażowanie, z jakim doglądają swoich spraw. Sposób, w jaki autorka przygląda się swoim bohaterom, jest jednak dobrotliwy – mając poczucie, że sama niewiele się od nich różni – przecież nie można jej nazwać pełnoetatową artystką, dydaktyczką ani też naukowczynią – w zasadzie trudno powiedzieć, czego jest ambasadorką.