Quarantena

artyści: Magdalena Maria Franczak, Marcin Fajfruk, Michalina Kostecka , Marcin Łuczkowski, Aleksandra Urban, Jacek Zachodny, Galeria Art Brut

kurator: Magdalena Zięba

Zamknięte budynki mają w sobie coś fascynującego. Wykorzystywane w filmach grozy, porzucone pomieszczenia wypełnione meblami i przedmiotami wzbudzają przerażenie i pobudzają wyobraźnię. Jednak w tych zamkniętych budynkach aura tajemniczości i liryczna pustka trwa jedynie przez chwilę; we współczesnym świecie pustostan szybko staje się po prostu nieruchomością wystawioną na sprzedaż. Podczas SURVIVALU postaraliśmy się przedłużyć ten moment przejścia i, stosując metaforę kwarantanny, odtworzyć niezwykłą atmosferę miejsca, sięgając do jego historii, ale tworząc też jego nową mitologię.

Dawny budynek Instytutu Farmacji został przekształcony w przestrzeń ekspozycyjną: stał się miejscem eksperymentów i magicznych gestów, mających podkreślić charakter tego miejsca i doprowadzić do jego zmartwychwstania. Zaproszeni do wystawy artyści dokonali rekonstrukcji laboratoryjnych sytuacji i przedefiniowali samą koncepcję miejsca służącego do nauki „alchemii” leków – miejsca obwarowanego określonymi przepisami i etykietą, ale odległego od sztampowego odczucia codzienności.

Wnętrze budynku potraktowane, z jednej strony, jako laboratorium (eksperyment ekspozycyjny), z drugiej – jako obszar eksploracji (historia miejsca i jego aura), zostało ożywione. Tym samym odkryto jego ambiwalentną funkcję: ujarzmiania choroby, ale i separacji od normalnego nurtu życia. Właśnie tę niepokojącą dwojakość akademii medycznej jako instytucji zaprezentowali artyści poprzez instalacje i działania.

Ekspozycja rozegrała się zatem wokół wątków zawieszenia czasu i aktywności w sytuacji chorobowej – zarówno w odniesieniu do jednostki, jak i do architektury szpitala, inności tej sytuacji wobec zwyczajnego biegu zdarzeń, a także wokół tematu ujarzmiania choroby, czy też zapobieganiu degradacji wobec jej wyniszczającej siły. Ale sytuacja chorobowa potraktowana została również jako moment, w którym ciało jest odczuwane intensywniej; nienaturalne wyostrzenie lub osłabienie zmysłów to niezbędne elementy zaburzenia zdrowia. Choroba może być więc potraktowana jako kanał ku nowemu poznaniu: siebie jako ciała i jako jednostki społecznej.

Odniesienie do globalizacji i reżimu praktyk farmaceutycznych, a także ich chorobliwych objawów we współczesnym świecie, stało się również pretekstem do zestawienia prac artystów oficjalnie funkcjonujących w obiegu sztuki z pracami artystów niepełnosprawnych, których codzienność składa się z mirażu leków, regulujących ich funkcjonowanie w społeczeństwie.